Pytania i odpowiedzi

NZOZ MALVITA honoruje pakiety medyczne:

• Enel-med
• Medicover
• Lux-Med
• Signal Induna
• Compensa
• PZU
• Świat Zdrowia dawniej Tu Zdrowia
• Asekuracja

Umożliwiamy następujące formy zapisów na wizytę:

• osobiście w siedzibie przychodni ul. Traugutta 30, Grodzisk Maz.
• telefonicznie (22) 724 31 10
• e-mail: przychodnia@malvita.pl
• formularz na stronie www.malvita.pl
• internetowo poprzez portal
  • https://lekarzebezkolejki.pl/placowka/www.malvita.pl

Zapisy do lekarza pierwszego kontaktu POZ, warunki:

• podpisanie deklaracji – (deklaracje można podpisać osobiście w przychodni Malvita lub przez stronę www.pacjent.gov.pl ).
• opłacanie składek na ubezpieczenie zdrowotne
• wypełnienie oświadczenia – upoważnienie (plik do pobrania)
• dla dzieci – KARTA SZCZEPIEŃ – przesyłana jest na życzenie Opiekuna prawnego do placówki medycznej dziecka

Deklaracje można złożyć za pośrednictwem platformy 

https://pacjent.gov.pl/

Formularze deklaracji można również otrzymać w rejestracji NZOZ Malvita lub ściągając pliki doc (deklaracje: kliknij na deklarację w celu ściągnięcia dokumentu –  deklaracja pielęgniarki, deklaracja położnej, deklaracja lekarza.).

Na formularzach wymagany jest odręczny podpis pacjenta (wymóg NFZ), dlatego też nie można przesłać ich faksem ani drogą elektroniczną.

Pacjent może wypełnić dokumenty w przychodni bezpośrednio przed wizytą.

Zapisy do specjalistów:

• dowód osobisty – PESEL
• e-skierowanie od lekarza (rozpoznanie, ICD 10)
• badania wstępne zlecone przez lekarza rodzinnego

Bez skierowania można zapisać się do:

• ginekologa
• stomatologa
• onkologa

Inwalidzi wojenni i kombatanci mogą bez skierowania zapisywać się do wszystkich poradni specjalistycznych, są oni przyjmowani bez kolejki. Warunkiem przyjęcia jest okazanie legitymacji inwalidy lub kombatanta.

Z porad lekarzy specjalistów pracujących w NZOZ Malvita mogą korzystać również pacjenci nie zapisani do naszej przychodni.

Skierowania z gabinetów prywatnych nie uprawniają do bezpłatnych wizyt w ramach umowy z NFZ.

Regulamin dla pacjenta – w czasie trwania pandemii koronawirusa

DROGI PACJENCIE,

Wchodząc do przychodni akceptujesz poniższy regulamin – ZAPOZNAJ SIĘ Z NIM !

1. Przychodnia świadczy obecnie teleporady i porady w przychodni w ramach podstawowej i specjalistycznej opieki lekarskiej.
2. Pacjenci proszeni są o wykonanie badań w placówkach Diagnostyki
3. Fizjoterapia funkcjonuje w reżimie sanitarnym – obowiązuje wcześniejszy zapis.
4. Prośbę o przepisanie leków do kontynuacji leczenia należy zgłosić telefonicznie lub mailowo ew wrzucając karteczkę z zapotrzebowaniem do skrzynki w przychodni.
5. Wizyty w przychodni są możliwe tylko po uprzednim zapisaniu telefonicznym.
6. Każdy wchodzący do przychodni pacjent musi mieć własną maseczkę.
7. Pacjenci na swoją wizytę oczekują  w odstępie 1,5 m. Należy przychodzić do placówki na wyznaczoną godzinę.
8. Osoby zgłaszające się na konsultacje specjalistyczną oraz szczepienia nie mogą mieć objawów infekcji (katar, kaszel, gorączka).
9. W razie wystąpienia danych objawów tuż przed wizytą należy ją odwołać i poprosić o umówienie na teleporadę.
10. Weryfikacja pacjentów zapisywanych w ramach pakietów ubezpieczeniowych następuje w dniu wizyty

Nie, przychodnia nie wykonuje testów i nie przeprowadza szczepień na COVID-19.

Informacji na temat miejsc wykonujących powyższe usługi można szukać na stronie:

https://www.gov.pl/web/szczepimysie/szczepienie-przeciwko-covid-19

https://www.gov.pl/web/gov/zapisz-sie-na-test-na-koronawirusa

Informator o terminach leczenia

https://terminyleczenia.nfz.gov.pl/#

Zakład opieki zdrowotnej ma obowiązek wydania kserokopii dokumentacji medycznej pacjentowi (w formie papierowej lub elektronicznej), jego przedstawicielowi ustawowemu albo osobie upoważnionej przez pacjenta.  W tym przypadku niezbędne jest przedstawienie w przychodni pełnomocnictwa sporządzonego na piśmie i własnoręcznie podpisanego przez pacjenta. Podpis nie musi być urzędowo poświadczony (druk pełnomocnictwa).

Do dokumentacji medycznej pacjenta oprócz jego samego i upoważnionych przez niego osób wgląd mogą mieć też inne podmioty i organy uprawione na podstawie odrębnych przepisów. Dotyczy to m.in. ministra zdrowia, sądów, ZOZ-ów, organów rentowych czy zakładów ubezpieczeń. Historia choroby może być  również udostępniona szkole wyższej lub jednostce badawczo-rozwojowej do wykorzystania dla celów naukowych
Decyzję o wydaniu dokumentacji medycznej podejmuje kierownik zakładu lub osoba przez niego upoważniona
Wydawanie pierwszej kopii dokumentacji medycznej jest bezpłatne.

Podstawy prawne
Ustawa z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz.U.2011 nr 112 poz.654)

Ustawa z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (Dz.U. 2009 nr 52 poz. 417)

Transport sanitarny na zlecenie lekarza ubezpieczenia zdrowotnego

A. Transport sanitarny bezpłatny
Pacjentowi na podstawie zlecenia lekarza ubezpieczenia zdrowotnego (lub felczera ubezpieczenia zdrowotnego), przysługuje bezpłatny przejazd środkami transportu sanitarnego, w tym lotniczego, do najbliższego zakładu opieki zdrowotnej udzielającego świadczeń we właściwym zakresie, i z powrotem, w przypadkach:

1. konieczności podjęcia natychmiastowego leczenia w zakładzie opieki zdrowotnej (np. gdy lekarz podczas wizyty domowej lub w miejscu udzielania świadczeń ambulatoryjnych stwierdzi zły stan zdrowia pacjenta i potrzebny jest transport do szpitala) z wyłączeniem stanów nagłego zagrożenia zdrowia lub życia – w takich sytuacjach wzywane jest pogotowie ratunkowe
2. wynikających z potrzeby zachowania ciągłości leczenia (np. transport pacjenta z jednego szpitala do drugiego w celu wykonania np. badań lub kontynuacji leczenia)

W przypadku dysfunkcji narządu ruchu uniemożliwiającej korzystanie ze środków transportu publicznego, przysługuje bezpłatny przejazd środkami transportu sanitarnego w celu odbycia leczenia do najbliższego zakładu opieki zdrowotnej udzielającego świadczeń we właściwym zakresie i z powrotem.

B. Transport sanitarny finansowany w 40% ze środków publicznych
Gdy ze zlecenia lekarza ubezpieczenia zdrowotnego lub felczera ubezpieczenia zdrowotnego wynika, że pacjent jest zdolny do samodzielnego poruszania się bez stałej pomocy innej osoby, ale przy korzystaniu ze środków transportu publicznego wymaga pomocy innej osoby lub środka transportu publicznego dostosowanego do potrzeb osób niepełnosprawnych, przejazd środkami transportu sanitarnego jest finansowany w 40% ze środków publicznych w przypadku:

1. chorób krwi i narządów krwiotwórczych
2. chorób nowotworowych
3. chorób oczu
4. chorób przemiany materii
5. chorób psychicznych i zaburzeń zachowania
6. chorób skóry i tkanki podskórnej
7. chorób układu krążenia
8. chorób układu moczowo-płciowego
9. chorób układu nerwowego
10. chorób układu oddechowego
11. chorób układu ruchu
12. chorób układu trawiennego
13. chorób układu wydzielania wewnętrznego
14. chorób zakaźnych i pasożytniczych
15. urazów i zatruć
16. wad rozwojowych wrodzonych, zniekształceń i aberracji chromosomowych

Stopień niesprawności ubezpieczonego określa lekarz ubezpieczenia zdrowotnego dokonując wpisu w dokumentacji medycznej oraz dokumentacji prowadzonej na potrzeby podmiotów zobowiązanych do finansowania świadczeń opieki zdrowotnej ze środków publicznych, oraz wydaje zlecenie na przewóz.

Powyższe oznacza, że transport sanitarny zostanie sfinansowany w 40% ze środków publicznych przy jednoczesnym spełnieniu trzech warunków:

1. zlecenie na taki transport wystawi lekarz ubezpieczenie zdrowotnego
2. uprawnioną jest osoba, która przy korzystaniu ze środków transportu publicznego wymaga pomocy innej osoby lub środka transportu publicznego dostosowanego do potrzeb osób niepełnosprawnych
3. o ile osoba ta cierpi na jedną z chorób wymienionych w rozporządzeniu

W innych przypadkach przejazd środkami transportu sanitarnego do zakładu opieki zdrowotnej udzielającego świadczeń we właściwym zakresie, tam i z powrotem, jest odpłatny.

Transport sanitarny daleki w POZ

Transport sanitarny „daleki” w POZ – świadczenie realizowane na zasadach określonych zarządzeniem Prezesa Funduszu, przysługujące świadczeniobiorcom znajdującym się na listach lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej, gdy występuje konieczność realizacji przewozu pacjenta na odległość przekraczającą „tam i z powrotem” 120 km łącznie.
Lekarz podstawowej opieki zdrowotnej konsultuje merytorycznie i ustala zasadność realizacji wniosków pacjentów, którzy są na jego aktywnej liście. Lekarz POZ wskazuje realizatora transportu.
Z transportu dalekiego w POZ można korzystać w następujących sytuacjach.

A. Powrót pacjenta z nieplanowanego leczenia poza granicami kraju
1) Gdy z przyczyn losowych pacjent korzystał ze świadczeń opieki zdrowotnej w szpitalu poza granicami kraju, jego stan zdrowia w momencie uzyskania wypisu ze szpitala jest stabilny, ale nie pozwala na samodzielny powrót do miejsca zamieszkania. Transport przysługuje od granicy Polski do miejsca zamieszkania pacjenta.
2) Gdy z przyczyn losowych pacjent korzystał ze świadczeń opieki zdrowotnej w szpitalu poza granicami kraju, jego stan zdrowia pozwala na uzyskanie wypisu, nie ma medycznych przeciwwskazań do transportu sanitarnego realizowanego przez POZ, a pacjent wymaga kontynuacji leczenia w kraju. Transport jest realizowany od granicy Polski do najbliższego, ze względu na miejsce zamieszkania pacjenta zakładu opieki zdrowotnej, udzielającego świadczeń we właściwym zakresie.
W sytuacji 1) i 2) do wniosku należy dołączyć zaświadczenie z uzasadnieniem, sporządzone w języku polskim, przygotowane przez zagraniczny szpital, w którym udzielono świadczeń zdrowotnych.

B. Korzystanie ze świadczeń opieki zdrowotnej w kraju
3) Gdy z przyczyn uzasadnionych wskazaniami medycznymi, pacjent musi pozostawać pod stałą opieką danego specjalisty (poradni specjalistycznej), a jego ogólny stan zdrowia nie pozwala na samodzielny dojazd do najbliższej poradni położonej w odległości od miejsca zamieszkania przekraczającej łącznie tam i z powrotem 120 km. Transport jest realizowany od miejsca zamieszkania pacjenta do najbliższego świadczeniodawcy, który udziela świadczeń w danym zakresie, i z powrotem; w celu zapewnienia ciągłości sprawowanej opieki specjalistycznej.
4) Gdy z przyczyn uzasadnionych wskazaniami medycznymi pacjent korzysta z wysokospecjalistycznych świadczeń ambulatoryjnych, realizowanych jedynie przez niektóre poradnie, odległość do poradni z miejsca zamieszkania pacjenta w sumie przekracza tam i z powrotem 120 km, a ogólny stan zdrowia pacjenta nie pozwala na samodzielny dojazd do poradni. Dotyczy odpowiednio procedur kwalifikacji wstępnej pacjentów do świadczeń wysokospecjalistycznych, realizowanych na podstawie rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 29 sierpnia 2009 r. w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu świadczeń wysokospecjalistycznych. Transport przysługuje z miejsca zamieszkania pacjenta do świadczeniodawcy wskazanego na skierowaniu na transport sanitarny i z powrotem.
W sytuacji 3) i 4) do wniosku należy dołączyć zaświadczenia z uzasadnieniem, z poradni specjalistycznej, która ma wykonać świadczenie.

C. Wnioskowanie o transport sanitarny daleki

1. O transport sanitarny daleki może wystąpić pacjent, członek jego rodziny lub opiekun prawny.
2. Wniosek potwierdza lekarz POZ, do którego zadeklarowany jest pacjent, wskazując na wniosku, kto ma transport zrealizować.
3. Wniosek należy złożyć w oddziale właściwym ze względu na miejsce zamieszkania pacjenta.
4. Do wniosku należy dołączyć zaświadczenie z uzasadnieniem:
   • od świadczeniodawcy udzielającego świadczeń ambulatoryjnej opieki specjalistycznej, do którego pacjent jest kierowany
   • w przypadku pacjenta przebywającego poza granicami kraju: od świadczeniodawcy udzielającego świadczeń szpitalnych poza granicami kraju
5. Wniosek wraz z zaświadczeniem należy złożyć w Oddziale najpóźniej w dniu roboczym poprzedzającym datę transportu.
6. Wniosek można wysłać faksem pod numer 091 425 10 98, wskazując numer faksu zwrotnego. W przypadku przesłania dokumentów faksem, konieczne jest dostarczenie do Oddziału NFZ także oryginałów dokumentów.
7. Wnioski są rozpatrywane niezwłocznie, o ile spełniają warunki i zostały poprawnie wypełnione.
8. Dyrektor Oddziału NFZ, po rozpatrzeniu wniosku, wydaje pisemną zgodę na transport w ramach usługi transportu dalekiego w POZ lub odmawia zgody na transport daleki w POZ.

D. Transport sanitarny daleki w POZ jako usługa dodatkowa
Wprowadzenie usługi transportu sanitarnego dalekiego nie zmienia dotychczasowych, ustawowych uprawnień pacjentów do transportu sanitarnego, jak również nie zmienia zasad zlecenia i finansowania transportu sanitarnego w innych rodzajach świadczeń opieki zdrowotnej.
Pozostałe przewozy w POZ powinny być wykonywane na dotychczasowych zasadach tj. w ramach kwoty określonej stawką kapitacyjną dla transportu sanitarnego w POZ, bez konieczności składania wniosku do ZOW NFZ.

Co nie jest transportem dalekim:

• przewóz pacjenta np. na badania diagnostyczne czy konsultacje do zakładu opieki zdrowotnej, na leczenie szpitalne itp. – jest to transport realizowany na dotychczasowych zasadach i finansowany w ramach stawki kapitacyjnej w POZ
• przewóz pacjenta w trakcie hospitalizacji do innego zakładu opieki zdrowotnej celem kontynuacji leczenia lub wykonania specjalistycznych badań w innym zakładzie – zlecenie wystawia lekarz prowadzący leczenie w trakcie hospitalizacji
• przewóz pacjenta do poradni specjalistycznej, jeśli po zakończeniu hospitalizacji pacjent otrzyma ze szpitala zlecenie dalszego leczenia w tej poradni – skierowanie na transport sanitarny wystawia lekarz prowadzący leczenie w trakcie hospitalizacji

Podstawa prawna

• Ustawa z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, art. 41. Dz.U. 2004 nr 210 poz. 2135
• Rozporządzenia Ministra Zdrowia z 2009 r. w sprawie świadczeń gwarantowanych
• Zarządzenie Nr 72/2009/DSOZ Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia 3 listopada 2009 r. w sprawie określenia warunków zawierania i realizacji umów o udzielanie świadczeń w rodzaju: podstawowa opieka zdrowotna

Skargi i wnioski

Każdy obywatel ma prawo złożyć skargę lub wniosek

Skarga może dotyczyć w szczególności zaniedbania lub nienależytego wykonywania zadań przez Rzecznika Praw Pacjenta lub pracowników Biura Rzecznika Praw Pacjenta. Może dotyczyć także naruszenia praworządności, przewlekłego lub biurokratycznego prowadzenia spraw.

Wniosek może dotyczyć m.in. ulepszenia organizacji i poprawy funkcjonowania Biura Rzecznika Praw Pacjenta, wzmocnienia praworządności, zapobiegania nadużyciom. Może dotyczyć także lepszego zaspakajana potrzeb oraz z efektywniejszego wykonywania zadań przez Rzecznika Praw Pacjenta.
Skargi i wnioski przyjmowane są w przychodni Malvita w formie:

• wpisu do zeszytu skarg i  wniosków
• maila: przychodnia@malvita.pl
• pisma do dyrekcji – skrzynka przy rejestracji z napisem „Do dyrekcji”
• kontaktu osobistego z kierownikiem – po uprzednim umówieniu się w rejestracji

Skargi, wnioski i petycje można składać do Rzecznika Praw Pacjenta:
•    pisemnie na adres: Biuro Rzecznika Praw Pacjenta
Płocka 11/13, 01-231 Warszawa
•    pocztą elektroniczną na adres: kancelaria@rpp.gov.pl
•    poprzez ePUAP (Adres skrzynki ePUAP: /RzPP/skrytka)
•    osobiście w siedzibie Biura Rzecznika Praw Pacjenta.

Europejska Karta Ubezpieczenia Zdrowotnego (EKUZ), potwierdza prawo do korzystania na koszt NFZ z niezbędnych świadczeń zdrowotnych w czasie pobytu na terenie innego państwa członkowskiego UE.

EKUZ może zostać wydana wyłącznie osobom, które mają ubezpieczenie zdrowotne.

Korzystając z EKUZ zagranicą pamiętaj, że leczysz się zgodnie z zasadami systemu danego kraju.

Idąc do lekarza upewnij się, że honoruje EKUZ.

Wszelkie informacje o tym jak wyrobić kartę EKUZ na stronie: NFZ

Skierowanie na leczenie uzdrowiskowe lub rehabilitację uzdrowiskową wystawia Lekarz ubezpieczenia zdrowotnego – lekarz rodzinny –  o ile brak jest przeciwwskazań do takiego leczenia.

Kolejne skierowanie można złożyć do oddziału wojewódzkiego NFZ po upływie 12 miesięcy od zakończenia poprzedniego leczenia uzdrowiskowego.

Na leczenie uzdrowiskowe mogą być kierowani jedynie pacjenci wystarczająco sprawni, by odbyć podróż do uzdrowiska, samodzielni, zdolni do samoobsługi i korzystania z zabiegów leczniczych.

W

Czas trwania leczenia uzdrowiskowego

Świadczenia są realizowane w warunkach ambulatoryjnych lub stacjonarnych.

Pobyt w szpitalu uzdrowiskowym trwa 21 dni i jest bezpłatny. Pobyt dziecka trwa 27 dni.

Pobyt w sanatorium uzdrowiskowym trwa 21 (dwadzieścia jeden) dni. Pobyt dziecka jest bezpłatny, natomiast pobyt osoby dorosłej jest częściowo odpłatny.

Pobyt w szpitalu uzdrowiskowym na rehabilitacji uzdrowiskowej trwa 28 (dwadzieścia osiem) dni, jest bezpłatny.

Pobyt w sanatorium uzdrowiskowym na rehabilitacji uzdrowiskowej trwa 28 (dwadzieścia osiem) dni, jest częściowo odpłatny.

Uzdrowiskowe leczenie ambulatoryjne dorosłych i dzieci trwa od 6 do 18 (od sześciu do osiemnastu) dni.

Wszelkie informacje: NFZ

Przeglądarka skierowań na leczenie uzdrowiskowe – sprawdź

https://skierowania.nfz.gov.pl/

* Zakłady wymienione w załączniku nr 4 do ustawy z dnia 19 czerwca 1997 roku o zakazie stosowania wyrobów zawierających azbest ( Dz.U. z 2017 r. poz. 2119 z późn. zm )

Jeśli nie możesz skorzystać z proponowanego przez Fundusz leczenia, możesz je zwrócić. Rezygnacji należy dokonać niezwłocznie, pisemnie, z podaniem powodu rezygnacji. Oceny rezygnacji dokonuje oddział wojewódzki NFZ na podstawie pisemnego i udokumentowanego uzasadnienia pacjenta oraz przedstawionej dokumentacji medycznej. Oddział uznaje zwrot za zasadny w szczególnych przypadkach m.in. z powodu nagłego wypadku losowego; choroby świadczeniobiorcy (np. pobyt w szpitalu); szczególnie ważnej sytuacji rodzinnej lub życiowej, zaplanowanej po złożeniu a przed otrzymaniem potwierdzonego skierowania (np. planowe leczenie, ślub osób najbliższych) ) oraz udokumentowaniu wyznaczonego terminu szczepienia kolidującego z przyznanym terminem leczenia.

Każda pisemna prośba dotycząca zmiany miejsca bądź terminu leczenia traktowana jest jak REZYGNACJA z leczenia.

Jeśli rezygnacja zostanie uznana za zasadną, otrzymasz nowy termin leczenia w ramach możliwości oddziału (przesunięcie leczenia maksymalnie o 1-2 turnusy bez możliwości przesuwania na odległe terminy, np. w zimie na okres letni).

Jeśli rezygnacja nie zostanie uznana za zasadną, skierowanie zostanie odesłane do lekarza kierującego na leczenie, o czym również zostaniesz poinformowany.

Prawa pacjenta

Biuro Rzecznika Praw Pacjenta:
ul. Płocka 11/13
01-231 Warszawa
kancelaria@rpp.gov.pl
fax: (22) 506 50 64

Telefoniczna Informacja Pacjenta:
800 190 590
(czynna całą dobę)

Tu znajdziesz informacje dotyczące szczepień, szczepionek oraz aktualnego kalendarza szczepień: szczepienia ochronne

Przygotowanie do USG jamy brzusznej 

Dzień przed badaniem:

• Stosuj dietę lekkostrawną, z wyłączeniem surowych jarzyn, owoców i ciemnego pieczywa.
• Dodatkowo możesz przyjąć Espumisan 3 x 2 kapsułki. Preparat ma na celu usunięcie powietrza z przewodu pokarmowego, które stanowi przeszkodę dla ultradźwięków. Można go kupić w aptece bez recepty.

6 godzin przed badaniem:

• Nie przyjmuj pokarmów.
• Nie pij żadnych płynów poza niesłodzoną wodą niegazowaną, w szczególności nie pij kawy i mocnej herbaty.
• Nie pal tytoniu.
• Nie żuj gumy.

2 godziny przed badaniem:

• Wypij 1 do 4 szklanek wody niegazowanej i nie oddawaj moczu. Ilość wypitego płynu potrzebna do wypełnienia pęcherza jest zależna od czynników indywidualnych. Wypełnij pęcherz w taki sposób, aby był średnio wypełniony, ale nie maksymalnie.

Przygotowanie do USG dopplera

Przy­go­to­wa­nie pa­cjen­ta do ba­da­nia krwi:

• Na po­bra­nie krwi na­le­ży zgło­sić się rano, naj­le­piej mię­dzy go­dzi­ną 7:00 a 10:00. W przy­pad­ku badań pil­nych i/lub na zle­ce­nie le­ka­rza do­pusz­cza się moż­li­wość po­bra­nia krwi w in­nych po­rach dnia.
• Pa­cjent po­wi­nien być na czczo tzn. po mi­ni­mum 10-12 go­dzin­nym wstrzy­ma­niu się od przyj­mo­wa­nia po­sił­ków i pły­nów. Po prze­spa­nej nocy, nie po in­ten­syw­nym wy­sił­ku fi­zycz­nym.
• W przy­pad­ku przyj­mo­wa­nia leków, pa­cjent po­wi­nien skon­sul­to­wać z le­ka­rzem czas ich za­ży­cia w dniu po­bra­nia.
• Przy mo­ni­to­ro­wa­niu leku, krew po­bie­ra­my przed ko­lej­ną dawką.
• Krew po­win­na być po­bra­na po kil­ku­mi­nu­to­wym od­po­czyn­ku, na­le­ży uni­kać wy­sił­ku fi­zycz­ne­go.
• Wy­jąt­ko­wo do­zwo­lo­ne jest wy­pi­cie nie­wiel­kiej ilo­ści wody bez do­dat­ków.
• Krew po­bie­ra­na jest z wy­ko­rzy­sta­niem aspi­ra­cyj­no-próż­nio­we­go sys­te­mu po­bie­ra­nia krwi.

Przy­go­to­wa­nie pa­cjen­ta do ba­da­nia moczu:

• Przed pla­no­wa­nym ba­da­niem moczu Pa­cjent po­wi­nien za­opa­trzyć się w jed­no­ra­zo­wy po­jem­nik do ba­da­nia moczu (do­stęp­ny w ap­te­ce).
• Przed po­bra­niem moczu do badań la­bo­ra­to­ryj­nych Pa­cjent po­wi­nien uni­kać wy­sił­ku fi­zycz­ne­go.
• Co naj­mniej jeden dzień przed pla­no­wa­nym po­bra­niem moczu do badań la­bo­ra­to­ryj­nych za­le­ca się za­cho­wa­nie abs­ty­nen­cji płcio­wej.
• Nie za­le­ca się po­bie­ra­nia moczu do badań la­bo­ra­to­ryj­nych w trak­cie krwa­wie­nia mie­sięcz­ne­go oraz 2-3 dni przed i po men­stru­acji.
• W przy­pad­ku wy­ko­ny­wa­nia ba­da­nia moczu u dzie­ci do­pusz­cza się po­bie­ra­nie ma­te­ria­łu do spe­cjal­nych wo­recz­ków (do­stęp­ne w ap­te­ce).
• Mocz do badań la­bo­ra­to­ryj­nych po­wi­nien być po­bra­ny z za­cho­wa­niem ogól­nie obo­wią­zu­ją­cych zasad hi­gie­ny (po do­kład­nym umy­ciu ze­wnętrz­nych na­rzą­dów płcio­wych przy uży­ciu cie­płej wody i mydła). Nie na­le­ży sto­so­wać w tym celu spe­cjal­nych środ­ków de­zyn­fek­cyj­nych i od­ka­ża­ją­cych.

Po­bie­ra­nie moczu do ba­da­nia ogól­ne­go:

• Do ba­da­nia ogól­ne­go na­le­ży przy­nieść pierw­szą, po­ran­ną prób­kę moczu.
• Mocz na­le­ży po­brać z tzw. środ­ko­we­go stru­mie­nia: pierw­szą por­cje moczu na­le­ży oddać do to­a­le­ty, na­stęp­nie por­cję około 50 ml oddać do wcze­śniej przy­go­to­wa­ne­go po­jem­ni­ka.
• Po­jem­nik do­kład­nie za­krę­cić i pod­pi­sać na­zwi­skiem i imie­niem.
• Mocz do­star­czyć do la­bo­ra­to­rium w jak naj­krót­szym cza­sie.
• Ist­nie­je moż­li­wość wy­ko­na­nia badań la­bo­ra­to­ryj­nych z pró­bek moczu po­bra­nych w in­nych po­rach dnia, w tych przy­pad­kach in­ter­pre­ta­cja wy­ni­ków po­win­na uwzględ­niać go­dzi­nę po­bra­nia.ń.

Ba­da­nie cho­le­ste­ro­lu całk. , cho­le­ste­ro­lu HDL, cho­le­ste­ro­lu LDL i tri­gli­ce­ry­dów ,(LI­PI­DO­GRAM):

• Krew po­bie­ra się rano mię­dzy go­dzi­ną 7:00 a 10:00.
• W dniu ba­da­nia Pa­cjent po­wi­nien być na czczo.
• W dniu po­prze­dza­ją­cym ba­da­nie ostat­ni po­si­łek (lekko straw­na ko­la­cja) po­wi­nien być przy­ję­ty około go­dzi­ny 17-18:00.
• Na 2-3 dni przed ba­da­niem na­le­ży wstrzy­mać się od spo­ży­cia al­ko­ho­lu.
• Za­le­ca­ne jest, aby w okre­sie 1-2 ty­go­dni po­prze­dza­ją­cych ba­da­nie sto­so­wać nor­mal­ną – zrów­no­wa­żo­ną dietę i nie sto­so­wać gło­dó­wek.

Do­ust­ny test to­le­ran­cji glu­ko­zy:

• Testy nie wy­ko­nu­je się, je­że­li roz­po­zna­nie cu­krzy­cy jest oczy­wi­ste na pod­sta­wie po­je­dyn­czych ozna­czeń gli­ke­mii.
• W przy­pad­ku złego sa­mo­po­czu­cia na­le­ży fakt ten zgło­sić per­so­ne­lo­wi prze­pro­wa­dza­ją­ce­mu test.
• W trak­cie testu nie wolno od­da­lać się z miej­sca prze­pro­wa­dza­nia ba­da­nia.
• W trak­cie trwa­nia testu pa­cjent po­wi­nien wstrzy­mać się od przyj­mo­wa­nia po­sił­ków i na­po­jów, pa­le­nia pa­pie­ro­sów.
• Po dwóch go­dzi­nach od po­da­nia glu­ko­zy po­bie­ra się krew po raz drugi.
• Po pierw­szym po­bra­niu krwi Pa­cjent otrzy­mu­je roz­twór glu­ko­zy, który na­le­ży wypić w ciągu 5 minut.
• Krew po­bie­ra się na czczo w go­dzi­nach mię­dzy 7:00 a 10:00.
• Krew do ba­da­nia po­bie­ra się dwu­krot­nie: na czczo i po 120 mi­nu­tach od ob­cią­że­nia 75 g glu­ko­zy

PRO­LAK­TY­NA 

• Krew po­bie­ra się na czczo, w go­dzi­nach ran­nych, naj­le­piej po go­dzi­nie od mo­men­tu obu­dze­nia się.
• Przed wy­ko­na­niem ba­da­nia nie na­le­ży ma­so­wać pier­si i po­dej­mo­wać współ­ży­cia.
• Pod­czas trwa­nia testu pa­cjent po­wi­nien wstrzy­mać się od przyj­mo­wa­nia po­sił­ków i na­po­jów oraz uni­kać wy­sił­ku fi­zycz­ne­go.
• Po pierw­szym po­bra­niu krwi pa­cjent otrzy­mu­je 1 ta­blet­kę (10 mg) me­to­klo­pra­mi­du, którą na­le­ży popić wodą.
• Krew po­bie­ra się po 60 i 120 mi­nu­tach od mo­men­tu po­da­nia leku/lub wg wska­zań le­ka­rza.

Cytologia polega na badaniu narządów rodnych kobiety poprzez wprowadzenie wziernika do pochwy i pobraniu próbki złuszczonego nabłonka szyjki macicy. Badanie cytologiczne pozwala wykryć zmiany, które zaszły w obrębie szyjki macicy, nawet w bardzo wczesnej fazie. Wykonywane jest na fotelu ginekologicznym, jest praktycznie bezbolesne i trwa razem z przygotowaniem kilka minut.

Sposób przygotowania do badania

• Materiał do badania cytologicznego pobierany jest  przed badaniem ginekologicznym, badaniem USG transwaginalnym i innymi badaniami z pochwy i/lub szyjki macicy np. pobraniem posiewów.
• Badanie cytologiczne można wykonać najwcześniej 2 dni po zakończeniu miesiączki i  najpóźniej 4 dni przed rozpoczęciem kolejnego krwawienia miesięcznego – najlepiej w pierwszej połowie cyklu.
• Na 4 dni przed badaniem nie należy stosować leków/preparatów dopochwowych, tamponów ani irygacji (płukania pochwy).
• Co najmniej 24 h przed badaniem należy powstrzymać się od stosunków płciowych.
• 24 godziny przed badaniem cytologicznym nie należy poddawać się badaniu ginekologicznemu, przezpochwowemu badaniu USG oraz pobieraniu posiewów ani wymazów z kanału szyjki macicy.
• W przypadku wystąpienia stanu zapalnego narządu rodnego (mogą o tym świadczyć m.in. upławy), należy najpierw wyleczyć stan zapalny i dopiero zgłosić się na badanie.

Ważne informacje, o które zapyta Cię lekarz

Przed wizytą u lekarza dobrze jest przypomnieć sobie datę ostatniej miesiączki, wyliczyć długość trwania cyklu oraz przygotować informacje o stosowaniu ewentualnych leków oraz antykoncepcji (dobrze, jeśli znamy nazwy), przebytych i przewlekłych chorobach, ciążach oraz  porodach.

Pierwszy dzień cyklu to pierwszy dzień krwawienia miesiączkowego.

Testy alergiczne wykonuje się w celu potwierdzenia czynnika, który wywołuje występujące u pacjenta reakcje alergiczne. Lekarz na podstawie wywiadu i badania wybiera, które testy i z jakimi alergenami wykonać dla oceny uczulenia u danego pacjenta.

Na przedramię lub plecy nanosi się kropelki różnych zawiesin zawierających alergeny oraz kropelki z kontrolą dodatnią i ujemną. Następnie przez krople pielęgniarka delikatnie nakłuwa naskórek przy pomocy jednorazowych małych lancecików. Na skutek nakłucia pod naskórek przedostaje się niewielka ilość roztworu alergenu, który w przypadku uczulenia wywoła zaczerwienienie, pęcherzyk jak po ukłuciu komara i świąd.

Wynik testu odczytywany jest po 15 minutach. Powstałe w kontakcie z alergenem pęcherzyki są mierzone linijką, a ich średnica porównywana do pęcherzyka powstałego w reakcji na kontrolę dodatnią. Wynik testu interpretuje alergolog.

Po 30 – 60 minutach reakcja uczuleniowa ustępuje samoistnie.

Przygotowanie do badania

Przed testami skórnymi nie są wymagane żadne badania dodatkowe.

Wynik testów jest wiarygodny, o ile przed wykonaniem testów pacjent przestrzega poniższych zaleceń.

Przed badaniem:

• 2 tygodnie przed badaniem nie wystawiać skóry na promienie słoneczne lub solarium
• 7 – 14 dni przed testami odstawić leki przeciwalergiczne
• należy poinformować o wszystkich przyjmowanych lekach (Ranigast, Calcium, witaminy, sterydy oraz leki przeciwdepresyjne mogą wpływać na wynik testu)
• 7 dni przed badaniem nie nakładać na skórę przedramion leków w postaci maści i kremów, szczególnie ze sterydami

W dniu badania:

• nie spożywać czekolady, pomidorów, serów pleśniowych, kapusty, szpinaku, kiełbasy, tuńczyka, ogórków kiszonych
• nie balsamować skóry przedramion

Przeciwwskazania:

• infekcja bakteryjna lub wirusowa do 3 tygodni przed terminem badania
• przyjmowanie antybiotyku do 3 tygodni przed terminem badania
• epizod anafilaktyczny lub ciężki napad astmy do 6 tygodni przed terminem
• choroby skóry: ostra pokrzywka, dermografizm, atopowe zapalenie skóry i zmiany skórne: rumień, obrzęk, bąble, zmiany plamiste, nadmierne złuszczanie naskórka
• ciąża
• nasilenie objawów takich jak: kaszel, katar, duszność, łzawienie, w dniu badania

Na pierwsza wizytę do specjalisty zalecane jest wykonanie i przyniesienie wyników następujących badań:

• Alergolog: morfologia z rozmazem, RTG klatki piersiowej   – tylko dorośli
• Endokrynolog: TSH
• Kardiolog : EKG, Lipidogram, jonogram, kreatynina, cukier
• Urolog : mocz badanie ogólne

W zależności od zabiegów należy zakupić:

Gazy 2 – 4 szt. (1 szt. – 1 metr 2)

Obuwie na zmianę

Strój sportowy

Lek (zabieg z lekiem)

Ręcznik kąpielowy

Bandaż

Okolice ciała poddawane zabiegom powinny być czyste i odtłuszczone.

Informacje o programach profilaktycznych finansowanych ze środków publicznych dostępne są na stronie:

PROFILAKTYKA

Program profilaktyki raka piersi (mammografia)

Program profilaktyki raka szyjki macicy (cytologia)

Program profilaktyki gruźlicy

Program badań prenatalnych

Program profilaktyki chorób układu krążenia

Program profilaktyki chorób odtytoniowych (w tym POChP)

Program profilaktyki raka piersi (mammografia)

Program adresowany jest do kobiet w wieku 50-69 lat, które spełniają jedno z poniższych kryteriów:

• nie miały wykonywanej mammografii w ciągu ostatnich dwóch lat;
• otrzymały w ramach programu profilaktyki raka piersi pisemne wskazanie do wykonania ponownej mammografii po 12 miesiącach z powodu obciążenia następującymi czynnikami ryzyka:
  • rak piersi wśród członków rodziny (matka, siostra, córka)
  • mutacja w obrębie genów BRCA1 lub BRCA2;
  • nie miały wcześniej stwierdzonej zmiany nowotworowej piersi o charakterze złośliwym.

Program profilaktyki raka szyjki macicy (cytologia)

Program adresowany jest do kobiet w wieku 25-59 lat:

• które nie miały wykonanej cytologii w ciągu ostatnich trzech lat;
• obciążonych czynnikami ryzyka (zakażonych wirusem HIV, przyjmujących leki immunosupresyjne, zakażonych HPV – typem wysokiego ryzyka), które nie miały wykonanej cytologii w ciągu ostatnich 12 miesięcy.

Kobiety, które były leczone z powodu nowotworu złośliwego szyjki macicy, po zakończeniu kontroli onkologicznej (decyzję podejmuje lekarz prowadzący leczenie onkologiczne) ponownie zostają objęte skryningiem cytologicznym.

Program profilaktyki gruźlicy

Program adresowany jest do osób powyżej 18. roku życia, które nie miały w dotychczasowym wywiadzie rozpoznanej gruźlicy, a w szczególności:

• miały bezpośredni kontakt z osobami z już rozpoznaną gruźlicą;
• mają trudne warunki życiowe, mogące znacząco wpłynąć na wystąpienie choroby (osoby niepełnosprawne, obciążone długotrwałą chorobą, obciążone problemem alkoholowym i narkomanią, bezdomne, długotrwale bezrobotne).

Program badań prenatalnych

Program adresowany jest do kobiet w ciąży spełniających co najmniej jedno z poniższych kryteriów:

• wiek powyżej 35 lat;
• wystąpienie w poprzedniej ciąży aberracji chromosomowej płodu lub dziecka;
• stwierdzenie strukturalnych aberracji chromosomowych u ciężarnej lub u ojca dziecka;
• znacznie zwiększone ryzyko urodzenia dziecka dotkniętego chorobą uwarunkowaną monogenetycznie lub wieloczynnikową;
• stwierdzenie w czasie ciąży nieprawidłowego wyniku badania USG lub badań biochemicznych wskazujących na zwiększone ryzyko aberracji chromosomowej lub wady płodu.

Program profilaktyki chorób układu krążenia

Program adresowany jest do osób, które:

• mają 35, 40, 45, 50 lub 55 lat;
• złożyły deklarację wyboru lekarza podstawowej opieki zdrowotnej;
• u których nie została dotychczas rozpoznana choroba układu krążenia i które w okresie ostatnich pięciu lat nie korzystały ze świadczeń udzielanych w ramach profilaktyki chorób układu krążenia, obciążonych następującymi czynnikami ryzyka:
  • nadciśnienie tętnicze krwi (wartości ciśnienia tętniczego powyżej 140/90 mmHg),
  • podwyższone stężenie we krwi cholesterolu całkowitego, LDL-cholesterolu,
  • triglicerydów i niskie stężenie HDL-cholesterolu,
  • palenie tytoniu,
  • niska aktywność ruchowa,
  • nadwaga i otyłość,
  • upośledzona tolerancja glukozy,
  • wzrost stężenia fibrynogenu,
  • wzrost stężenia kwasu moczowego,
  • nadmierny stres,
  • nieracjonalne odżywianie,
  • płeć męska,
  • obciążenia genetyczne.

Program profilaktyki chorób odtytoniowych (w tym POChP)

Etap podstawowy adresowany jest do osób powyżej 18. roku życia palących papierosy, w tym – w zakresie diagnostyki POChP (przewlekłej obturacyjnej choroby płuc) – do kobiet i mężczyzn pomiędzy 40. a 65. rokiem życia,

• którzynie mieli wykonanych badań spirometrycznych w ramach programu profilaktyki POChP w ciągu ostatnich trzech lat,
• u których nie zdiagnozowano wcześniej, w sposób potwierdzony badaniem spirometrycznym, przewlekłej obturacyjnej choroby płuc, przewlekłego zapalenia oskrzeli lub rozedmy.

Etap specjalistyczny adresowany jest do osób uzależnionych od palenia tytoniu, skierowanych z etapu podstawowego programu realizowanego przez lekarza podstawowej opieki zdrowotnej lub z oddziału szpitalnego oraz zgłaszających się bez skierowania.

Co to jest szczepionka?

Jakie są przeciwskazania do szczepień?

Co to jest niepożądany odczyn poszczepienny?

Podstawowe zasady realizacji szczepień:
– osoba wchodząca do poczekalni dezynfekuje dłonie;
– między osobami w poczekalni powinna być zapewniona odległość min. 1,5 m;
– osoba wchodząca do poczekalni oraz gabinetu ma osłonę ust i nosa;
– poczekalnia wietrzona jest raz na 1h w sposób bezpośredni;
– pomieszczenie w którym jest wykonywane szczepienie oraz punkt badań są wietrzone raz na 1h przez co najmniej 5 minut.
– punkt badań i stanowisko szczepień są na bieżąco dezynfekowane;
– raz na godzinę dezynfekuje się klamki, poręcze, oparcia krzeseł, podłogę w poczekalni;
– miedzy osobą badaną a szczepioną zapewniony jest odstęp,
– osoba przed szczepieniem wypełnia w poczekalni ankietę lub przynosi ją wypełnioną ze sobą.

Co to jest szczepionka?

Szczepienia chronią nas przed zachorowaniem, ciężkimi powikłaniami, a nawet śmiercią z powodu choroby zakaźnej. Mają szczególne znaczenie w czasie pandemii COVID-19. Sprawdź, jak zadbać o Twoje dziecko i siebie

https://pacjent.gov.pl/aktualnosc/zaszczep-sie-na-zdrowie

Edukacja przedporodowa

Patronaż

Pielęgnacja niemowląt

Gorączka

Przeziębienie i grypa

Biegunka

Kalendarz szczepień

Bilanse

Edukacja przedporodowa

Na zajęcia z edukacji przedporodowej można zapisać się w przychodni Malvita w ramach kontraktu z NFZ. Zajęcia są bezpłatne i odbywają się w piątki.

Na zajęcia można zapisać się osobiście w przychodni, telefonicznie lub mailowo.

Podstawą prowadzenia edukacji przedporodowej dla kobiet w ciąży jest opracowany przez położną POZ plan edukacji obejmujący praktyczne i teoretyczne przygotowanie do porodu, połogu, karmienia piersią i rodzicielstwa (także w przypadku świadczeń realizowanych w formie grupowej),

Począwszy od 21 tygodnia ciąży aż do rozwiązania położna środowiskowa sprawuje opiekę w formie spotkań odbywających się:

– od 21 do 31 tygodnia ciąży – do 10 spotkań

– od 32 tyg. ciąży do porodu – max do 16 spotkań

Patronaż

to wizyta położnej po porodzie w domu.

Często po porodzie pojawia się wiele pytań dotyczących połogu czy pielęgnacji noworodka, dlatego też tak pomocna jest wizyta położnej. Rozwieje ona wątpliwości na temat  zdrowia „mamy” i pielęgnacji dziecka, pomoże upewnić się, czy wszystko jest w porządku.

Jak wygląda wizyta położnej?
Wizyta położnej trwa przeciętnie ok 30 min. W tym czasie można zadawać wszelkie nurtujące pytania np. o ulewanie, kolki, wybór mleka modyfikowanego, szczepienia, badania, dietę podczas karmienia, antykoncepcję. Podczas wizyty można uzyskać informacje jak przewijać dziecko, jak je kąpać, ubierać.  Poza tym położna obejrzy dziecko. Sprawdzi, jak goi się rana po cesarskim cięciu lub krocza. Jeśli trzeba, położna usunie szwy. Położna obejrzy twoje piersi, nauczy przystawiania dziecka do piersi. Sprawdzi, jak wygląda skóra dziecka, jak goi się pępek.

Ile wizyt patronażowych przysługuje po urodzeniu dziecka?

Wizyty patronażowe położnej wykonuje się między 1 a 6 tygodniem życia dziecka w zależności od potrzeby. Na wizytę można umówić się osobiście w przychodni, telefonicznie lub mailowo. Warunkiem jest zapisanie dziecka do przychodni. Deklarację można wypełnić również podczas wizyty położnej.  Podpisany dokument przekazujemy położnej.

Wizyty patronażowe mają na celu:

1) opiekę nad noworodkiem lub niemowlęciem, w tym:

• obserwację i ocenę rozwoju fizycznego w zakresie: adaptacji do środowiska zewnętrznego,
• stanu skóry i błon śluzowych, pępka, wydalin, wydzielin, rozwoju psychoruchowego,
• funkcjonowania narządów zmysłów,
• ocenę odruchów noworodka, sposobu oraz technik karmienia,
• wykrywanie objawów patologicznych,
• ocenę relacji rodziny z noworodkiem;

2) prowadzenie edukacji zdrowotnej i udzielanie porad w zakresie: pielęgnacji noworodka, karmienia piersią, szczepień ochronnych, badań profilaktycznych, opieki medycznej, socjalnej oraz w zakresie laktacji, kontroli płodności;

Po zakończeniu wizyt patronażowych położna przekazuje opiekę nad niemowlęciem pielęgniarce podstawowej opieki zdrowotnej.

Pielęgnacja niemowląt

• Przewijamy

Pieluszki trzeba zmieniać nawet kilkanaście razy na dobę, każdorazowo po zrobieniu kupki jednak nie rzadziej, niż co trzy godziny. Rodzice muszą zwracać baczną uwagę na skórę pupy ich maleństwa, aby nie doszło do odparzeń. Sama zmiana pieluchy to nie wszystko.

Skórę, a zwłaszcza wszelkie zagłębienia i fałdki, należy dokładnie oczyszczać. Świetnie sprawdzą się specjalne chusteczki nawilżające. Nie warto jednak kupować ich „na zapas”, w dużych ilościach. Może okazać się, że skóra naszego szkraba zareaguje alergią.

Podczas oczyszczania pupy trzeba pamiętać o zachowaniu odpowiedniego kierunku u dziewczynek (od cewki moczowej do pupy), a u chłopców o nieodciąganiu napletka.

Po zrobieniu przez maluszka kupki dobrze jest umyć dodatkowo pupę. Wystarczy woda i mydło lub żel do mycia przeznaczony dla dzieci od pierwszych dni życia. Po myciu osuszamy skórę ręcznikiem, ale nie pocierając, a raczej delikatnie przykładając. Oczyszczoną skórę możemy pokryć cienką warstwą kremu przeciw odparzeniom. Dobrze jest przed założeniem świeżej pieluszki, pozwolić dziecku na poleżenie z gołą pupą. Dostęp powietrza niewątpliwie wpłynie na kondycję skóry (profilaktycznie przeciw odparzeniom oraz pomocniczo, gdy pojawią się zmiany).

Zmieniając pieluszkę, unosimy pupę, nigdy natomiast nie ciągniemy za nóżki.

• Kąpiemy niemowlaka

Zaczynamy od przygotowania akcesoriów niezbędnych podczas kąpieli: mydełka lub żelu do mycia ciałka, szamponu, oliwki lub balsamu nawilżającego, szczoteczki do włosów, kremu przeciw odparzeniom, a także ręcznika, świeżej pieluszki i czystego ubranka.

Nalewamy wody do wanienki. W pomieszczeniu, w którym myjemy niemowlę, musi być ciepło. Temperaturę wody sprawdzamy specjalnym termometrem. Optymalną temperaturą jest 37ºC. Dno wanienki dobrze jest wyłożyć pieluszką tetrową.

Następnie rozbieramy maleństwo – zdejmujemy ubranko i pieluszkę, a w przypadku kupki oczyszczamy pupę wodą z mydłem przed włożeniem do wanienki.
Niezmiernie ważny podczas kąpieli jest chwyt dorosłego. Dziecko musi być trzymane pewnie i stabilnie. Lewą ręką chwytamy maleństwo pod pachą w taki sposób, aby główka szkraba była ułożona na naszym przedramieniu. Prawą ręką podtrzymujemy pupkę.

Konieczny jest spokój i łagodne ruchy kąpiących, miła atmosfera i zagadywanie do maluszka. Zanurzanie musi być powolne, najlepiej zaczynając od zamoczenia stópek. Strachliwe noworodki warto jest owinąć uprzednio pieluszką tetrową, co pozwoli im pewniej poczuć się w wodzie. Ciałko myjemy delikatnie, zwracając szczególną uwagę na fałdki i zagłębienia. Wykąpane niemowlę osuszmy ręcznikiem, a skórę nawilżamy oliwką, balsamem lub mleczkiem.

• Myjemy buźkę

W miseczce przygotowujemy wodę przegotowaną lub mineralną i nasączamy nią waciki kosmetyczne. Do przemywania oczu użyj sól fizjologiczną. Podczas mycia oczu najważniejszy jest kierunek – od kącika zewnętrznego do wewnętrznego oraz zmiana wacika do oczyszczania drugiego oczka.

Uszy trzeba po kąpieli osuszyć, ale nie wolno wkładać patyczków higienicznych do wnętrza ucha.

Nosek również wystarczy przetrzeć zwilżonym płatkiem. Jeśli zalega w nim wydzielina, można wpuścić do każdego otworu po kropelce soli fizjologicznej i delikatnie oczyścić aspiratorem.

• Obcinamy paznokietki

Malutkie paznokcie potrafią być bardzo ostre a bywa, że po porodzie są dość długie.
Najlepiej zakupić specjalne nożyczki dla niemowląt, gdyż ich zaokrąglone końce zapobiegną przypadkowym zranieniom. Podczas obcinania niezwykle ważna jest delikatność, ale też zdecydowanie. Rączka lub nóżka musi być mocno przytrzymywana. U rączek obcinamy paznokietki na półokrągło, u stóp na prosto (co uchroni przed wrastaniem paznokci). W pierwszych miesiącach życia paznokcie najłatwiej obcina się, gdy niemowlę śpi.

Początkowo czynności pielęgnacyjne mogą wydać się bardzo trudne, zwłaszcza że ciało noworodka wygląda na niezwykle kruche. Trzeba jednak zachować spokój, młodzi rodzice na pewno we wszystkim nabiorą wprawy.

Gorączka

Gorączka u niemowlaka nie powinna być lekceważona. Wprawdzie nie musi oznaczać choroby, ale gorączkę u niemowlęcia trzeba obserwować i obniżać. Szczególnie gorączka u noworodka powinna być sygnałem, że trzeba zgłosić się z dzieckiem do lekarza.

• Kiedy mówimy o gorączce u niemowlaka?

U małego dziecka wewnętrzny termoregulator nie pracuje jeszcze w pełni sprawnie, dlatego temperatura może się podnieść i wtedy, gdy malec nie jest chory. Zasadniczo za normę uznaje się temperaturę do 37,5ºC. Od 38ºC stwierdzamy gorączkę u niemowlaka, przy czym u niemowlęcia 38,5ºC to już gorączka wysoka, wymagająca zbijania środkami farmakologicznymi i kontaktu z lekarzem. U dzieci starszych szybkiego działania wymaga temperatura ok. 39ºC.

• Jakie mogą być przyczyny gorączki u niemowlaka?

Twój malec może być chory, ale równie dobrze jego „gorączka” może oznaczać, że wychodzą mu ząbki albo przesadziłaś z grubością ubranka. Sprawcą może też być płacz. Zatem nie zaszkodzi, jeśli, nim podniesiesz alarm, dziecko rozbierzesz do pieluszki i spróbujesz uspokoić. Jeśli lubi wodę, zrób mu kąpiel nieco chłodniejszą od temperatury ciała (o stopień, maksymalnie dwa). Kiedy podejrzewasz ząbkowanie (malec dodatkowo ślini się, wkłada ręce do buzi), zastosuj łagodzący żel (warto mieć go w domu, nim pojawią się kłopoty, środki takie dostępne są bez recepty, ale nie zapomnij przeczytać ulotki dołączonej do opakowania). Gdy te metody nie pomogą, czas pomyśleć o wizycie u pediatry.

• Sposoby mierzenia temperatury u dziecka

Mierzyć temperaturę dziecku można na kilka sposobów: w pupie, na czole, w uchu bądź w ustach. Bardzo wygodne są termometry douszne na podczerwień, które wsuwa się do ucha dziecka – wynik pokazuje się po sekundzie i jest bardzo dokładny, gdyż błona bębenkowa ma identyczną ciepłotę, co ośrodek termoregulacji w mózgu. Inny mało stresujący sposób to termometr w smoczku. Wygląda jak zwykły gryzaczek, ale w silikonowej części ma czujniki, a w tarczy – wyświetlacz.

Przeziębienie i grypa

Przeziębienie i grypę łączy to, że są chorobami wirusowymi, zakaźnymi i mają zbliżone objawy. Grypę wywołuje odrębny wirus, który co roku zmienia nieco swoje właściwości. Za przeziębienie natomiast odpowiada cała masa wirusów – podobno naliczono ich już ponad 200!

W obu wypadkach do zakażenia dochodzi zwykle drogą kropelkową. Wystarczy, że dziecko będzie chwilę w towarzystwie chorego, który kichnie, nie zasłaniając nosa i ust dłonią. W żłobku czy przedszkolu zdarza się to bardzo często.

Leczenie łóżkiem
Z infekcjami wirusowymi organizm musi uporać się sam. Trzeba mu jednak w tym pomóc, bo walka z drobnoustrojami jest dla niego dodatkowym obciążeniem. Najlepiej, jeśli malucha uda się zapakować do łóżka (leżąc w cieple, człowiek najmniej się męczy). Jeżeli ma wysoką gorączkę i źle się czuje, a tak zwykle jest przy grypie, to prawdopodobnie nie będzie protestować. Przy przeziębieniu może mieć więcej wigoru i wtedy wystarczy zatrzymać go w domu. Nie powinien wychodzić jeszcze przez dwa dni po ustąpieniu gorączki, a do żłobka (czy przedszkola) warto je posłać dopiero po tygodniu, bo w czasie rekonwalescencji jest bardziej narażone na kolejne infekcje.

Leczenie chorego polega głównie na pojeniu. Zapobiega to odwodnieniu, nawilża śluzówki (łatwiej wycierać nos) i wypłukuje z organizmu wirusy. Podawaj maluchowi ciepłe herbatki z cytryną albo sokiem z malin.

Jeżeli maluch nie ma ochoty na jedzenie – nie zmuszaj go.

• Kiedy do lekarzaJeśli od początku dziecko sprawia wrażenie bardzo chorego albo po dwóch-trzech dniach domowej kuracji nie poczuje się lepiej, idź do lekarza. Nie spodziewaj się jednak, że przepisze on antybiotyk, chyba że będzie podejrzewał dodatkowo infekcję bakteryjną. Wyjątkowo może zalecić antybiotyk profilaktycznie, żeby zapobiec powikłaniom.
• Czym się różnią?
  • Grypa

Okres inkubacji (rozwoju) wirusa: około dwóch dni od wtargnięcia do organizmu.
Początek choroby: nagły i ostry.
Temperatura: wysoka – nawet powyżej 39 st. C.
Katar: nie zawsze występuje
Kaszel: zwykle się pojawia
Ból gardła: zazwyczaj występuje
Ból głowy: z reguły występuje
Ból mięśni: z reguły występuje
Biegunka: czasami występuje
Nudności, wymioty: czasami występują
Powikłania: mogą się pojawić zwłaszcza po „przechodzonej” grypie. Bywają poważne, np. zapalenie płuc, mięśnia sercowego, stawów, opon mózgowo-rdzeniowych czy mózgu.

• Przeziębienie
  Okres inkubacji (rozwoju) wirusa: od czterech do dziesięciu dni
  Początek choroby: choroba rozwija się powoli
  Temperatura: zwykle nie przekracza 38 st. C
  Katar: zawsze towarzyszy infekcji
  Kaszel: zawsze towarzyszy infekcji
  Ból gardła: zawsze towarzyszy infekcji
  Ból głowy: dość często towarzyszy infekcji
  Ból mięśni: czasem się pojawia, ale jest słabszy niż przy grypie
  Biegunka: występuje rzadko
  Nudności, wymioty: prawie się nie zdarzają
  Powikłania: zaniedbane przeziębienie może czasem przejść

Biegunka

Biegunka (niektórzy mówią: rozwolnienie) pojawia się, gdy pod wpływem stanu zapalnego spowodowanego toksynami bądź infekcją błona śluzowa jelit zaczyna „przeciekać”. Do jelit przenika duża ilość płynu, czego efektem są rzadkie stolce.

• Jakie są przyczyny rozwolnienia u dzieci?

Zapewne twoje dziecko przynajmniej raz w życiu miało taki dzień, kiedy bardzo często musiało korzystać z toalety, oddając wodniste stolce, a temu wszystkiemu towarzyszył silny ból brzucha. Na pewno od razu doszłaś do wniosku, że męczy je biegunka, i zastanawiałaś się również, co może być jej przyczyną. Bo biegunka – z czego nie każdy zdaje sobie sprawę – może pojawić się z różnych powodów. Oto najczęstsze:

1. Biegunka spowodowana przez zatrucie pokarmowe – w tym przypadku toksyny lub bakterie dostają się do organizmu z pożywieniem. Najczęstszą przyczyną zatruć pokarmowych są bakterie – głównie Salmonella, która wywołuje tzw. biegunkę salmonellową, i Shigella powodująca czerwonkę bakteryjną. W pierwszym przypadku wodnistym stolcom towarzyszy gorączka, silne bóle brzucha i wymioty. Czerwonka zaczyna się wystąpieniem papkowatych stolców, które zawierają śluz i krew, potem pojawia się grączka,a dziecko bardzo szybko słabnie.
2. Biegunka wirusowa – inaczej grypa żołądkowa lub nieżyt żołądka i jelit – przyczyną tej biegunki są wirusy (najczęściej rotawirus). Dziecko przez 2–3 dni ma objawy przeziębienia, a potem dochodzi do nich ostra biegunka, wymioty i gorączka (nawet 40°C). Może mieć również objawy przypominające grypę (np. bóle mięśni), a także brak apetytu. Liczba wypróżnień w ciągu doby może dochodzić do 20.
3. Biegunka, której przyczyną jest alergia pokarmowa – w tym wypadku biegunce, zazwyczaj nawracającej, towarzyszą inne charakterystyczne objawy, np. wysypka, skłonność do infekcji dróg oddechowych, rozdrażnienie, nudności, nieprawidłowy przyrost masy ciała. Biegunka, która towarzyszy zapaleniu wyrostka robaczkowego – biegunce towarzyszą nasilające się bóle brzucha, które rozpoczynają się w okolicy pępka lub w nadbrzuszu i przesuwają się w kierunku prawego podbrzusza. Ból jest szczególnie silny w tzw. punkcie McBurneya znajdującym się w połowie odległości między pępkiem a górnym przednim kolcem kości biodrowej. Bólowi towarzyszy brak apetytu i niewielka gorączka. Dziecko najchętniej leży na prawym boku z podkurczonymi nogami. Biegunka po kuracji antybiotykowej – efektem przyjmowania antybiotyku jest wyniszczenie naturalnej flory bakteryjnej i w konsekwencji luźne, wodniste stolce.

• Biegunka powoduje odwodnienie!

To stan, w którym zawartość wody w organizmie spada poniżej wartości niezbędnej do jego prawidłowego funkcjonowania. Dochodzi do niego wówczas, gdy utrata wody wyniesie co najmniej 2 proc. ciężaru ciała. Innymi słowy – jeśli dziecko waży 9 kg, by zaczęło się odwadniać, musi stracić minimum 180 g wody. Odwodnienie ma kilka etapów – im procent utraty wody jest wyższy, tym stan ten jest groźniejszy dla zdrowia. Można je rozpoznać po następujących objawach:

suche wargi, język i błona śluzowa jamy ustnej,

płacz „bez łez”,

apatia bądź rozdrażnienie,

mocz ma ciemne zabarwienie i jest go bardzo mało albo nie ma wcale,

oczy są zapadnięte,

skóra ma zmniejszone napięcie – ujęta w dwa palce i puszczona nie wraca natychmiast na swoje miejsce.

Silnie odwodnione dziecko jest osłabione – nie krzyczy lub ma chrapliwy głos, jest apatyczne i wiotkie. W takim przypadku konieczna jest pomoc lekarza.

Kalendarz szczepień

• szczepienia bezpłatne (tzw. obowiązkowe) realizowane w ramach powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego bez dodatkowych opłat
• szczepienia odpłatne (tzw. zalecane) – wskazane w celu rozszerzenia zakresu ochrony dziecka lub zmniejszenia liczby zastrzyków, ale nierefundowane z budżetu państwa. Rodzice muszą zakupić szczepionkę we własnym zakresie w punkcie szczepień lub w aptece na podstawie recepty wystawionej przez lekarza.

Zarówno szczepienia bezpłatne (obowiązkowe), jak i odpłatne (zalecane) są bezpieczne i skutecznie chronią przed zachorowaniem. O ich umieszczeniu w jednej z tych dwóch grup decydują takie czynniki, jak częstość występowania choroby, jej ciężkość, konsekwencje zachorowania oraz powikłania, a także – co bardzo ważne – koszt programu powszechnego szczepienia dzieci i możliwości budżetu państwa (względy ekonomiczne). Niektóre szczepienia odpłatne w Polsce, w innych krajach (zarówno należących do Unii Europejskiej, jak i na innych kontynentach) są finansowane przez państwo lub ubezpieczycieli zdrowotnych.

Dokładne informacje dotyczące kalendarza szczepień znajdują się na stronie:

• https://szczepienia.pl/kalendarz-szczepien/
• https://szczepienia.pzh.gov.pl/kalendarz-szczepien-2022-2/

Bilans

Bilans zdrowia dziecka

Co sprawdza się podczas bilansów zdrowia dziecka?

1. Noworodek – Sprawdzana jest dojrzałość neurologiczna, przeprowadza się odpowiednie badania, by wykryć ewentualne wczesne wady wrodzone, zachorowania.
2. 2 rok życia – Sprawdza się rozwój fizyczny, uzębienie maluszka, bada się dziecko pod kątem ewentualnego wykrycia wad słuchu, wzroku, postawy.
3. 4 rok życia – j.w.
4. 6 rok życia – To badanie bilansowe ma na celu sprawdzenie, czy Twój maluszek jest gotowy, by uczestniczyć w zajęciach szkolnych, a także kwalifikuje go na ewentualne zajęcia ruchowe (np. gimnastyka korekcyjna).
5. 10 rok życia – Oceniane jest przystosowanie malca do szkoły. Tzw. Ocena adaptacji szkolnej.
6. 14 rok życia – Ocenia się przebieg dojrzewania płciowego, a także wykrywa się ewentualne przeciwwskazania do wykonywania zawodu.

Jak się przygotować do bilansu?
Powinnaś pamiętać, by zabrać wszystkie niezbędne dokumenty dziecka – książeczkę NFZ, ew. ubezpieczenie, jeśli masz jakieś zaświadczenia związane z przebytymi chorobami, ostatnie prześwietlenia, wypisy itp. – także je zabierz. Nie muszą być potrzebne, ale zawsze warto je mieć. Poza tym weź ze sobą także książeczkę zdrowia dziecka – tę, którą otrzymałaś w szpitalu po urodzeniu maluszka (oprócz książeczki NFZ).
Jeśli wybierasz się na bilans dwulatka, oprócz wyżej wymienionych rzeczy zabierz ze sobą także (jeśli malec nie załatwia się sam) pieluszki na zmianę oraz coś do picia dla malca. Dwulatek raczej nie wysiedzi w poczekalni, a w poradni dzieci zdrowych jest zazwyczaj bardzo ciepło. W związku z tym, ubierz go także odpowiednio- najlepiej na cebulkę.

2. Bilans dwulatka i czterolatka

O co spyta lekarz? Jakie badania wykona?
W pierwszej kolejności lekarz zmierzy i zważy Twoje dziecko, po czym przyrówna jego wzrost i wagę do siatki centylowej (statystyczna średnia). Sprawdzi także ustawienie stópek oraz ogólną postawę, sposób chodzenia malca. Później przyjdzie pora na ząbki – sprawdzi ich ilość, stan oraz spyta o pielęgnację. Następnie wzrok (czy dziecko nie ma zeza), słuch i mowę. Poza tymi czynnościami, lekarz może Cię spytać o samodzielność dziecka, czy pije i je samo, czy się załatwia na nocniczek. Dodatkowo o to, jak się bawi, jak komunikuje z Tobą oraz czy przesypia noce.

Co to jest COVER- TEST?
Podczas badań bilansowych wykonuje się także tzw. COVER – TEST. Czym on jest? To nic innego, jak badanie naprzemiennego zakrywania oczu. Polega na zasłonięciu ręką lekarza jednego oka, podczas gdy drugie oko patrzy na wprost na dany punkt. Gdy zasłonięte oko jest zezujące, po jego odsłonięciu nie następuje zmiana w postaci ruchu oczu, gdy zaś zasłonięte jest oko zdrowe, a oko zezujące patrzy na wprost, w momencie odsłonięcia oka prowadzącego, zaczyna ono patrzeć na wprost, a to zezujące ustawi się w zezie. Badanie to wykonuje się w 2, 4, 6 roku.
PAMIĘTAJ:
Badania bilansowe mają 3- miesięczna tolerancję. Rejestrując dziecko, pamiętaj, iż powinnaś wybrać się na wizytę nie później niż 3 miesiące po urodzinach maluszka.

WSZYSTKIE WAŻNE INFORMACJE NA TEN TEMAT ZNAJDZIESZ:

https://pacjent.gov.pl/koronawirus

Co to jest koronawirus i skąd nazwa?

Koronawirusy (nazwa wzięła się z wypustek białkowych na osłonce lipidowej wirusa, tworzących strukturę przypominającą koronę) to duża rodzina wirusów, które mogą powodować choroby u zwierząt lub ludzi.

Część koronawirusów wywołuje u ludzi infekcje dróg oddechowych, od zwykłego przeziębienia po poważne schorzenia, jak np. MERS (bliskowschodni zespół oddechowy) lub SARS (zespół ciężkiej ostrej niewydolności oddechowej). Ostatnio odkrytym koronawirusem jest SARS-CoV-2.

Czy SARS-CoV-2 i COVID-19 to to samo?

SARS-CoV-2 to nazwa koronawirusa, COVID-19 to choroba, którą ten koronawirus wywołuje ( jest to skrót od angielskiej nazwy Coronavirus Disease 2019).

Jak przenosi się koronawirus?

Wirus przenosi się drogą kropelkową. Materiał genetyczny wirusa wykryto również w kale u Pacjenta z potwierdzonym zakażeniem i objawami żołądkowo-jelitowymi. Tym samym nie można wykluczyć szerzenia się zakażenia drogą fekalno-oralną.

Jak uniknąć zakażenia:

Zachowaj bezpieczną odległość

Zachowaj co najmniej 1 metr odległości między sobą a innymi ludźmi, szczegolnie tymi, ktorzy kaszlą,kichają i mają gorączkę.

Dlaczego? Gdy ktoś zarażony wirusem powodującym chorobę układu oddechowego, taką jak COVID-19,kaszle lub kicha, wydala pod ciśnieniem małe kropelki śliny i śluzu zawierające wirusa. Jeśli jesteś zbyt

blisko, istnieje ryzyko, że możesz wdychać wirusa.

Często myj ręce

Myj ręce używając mydła i wody, a jeśli nie masz do nich dostępu, używaj płynow lub żeli na bazie alkoholu (min. 60%).

Dlaczego? W ten sposób zabijesz wirusa, jeśli znajduje się on na Twoich rękach.

Unikaj dotykania oczu, nosa i ust

Dlaczego? Dłonie dotykają wielu powierzchni, ktore mogą być skażone wirusem. Jeśli dotkniesz oczu, nosa

lub ust zanieczyszczonymi rękami, możesz przenieść wirusa z powierzchni na siebie.

Jeśli masz gorączkę, kaszel, trudności w oddychaniu, skorzystaj z pomocy medycznej

Skontaktuj się z lekarzem telefonicznie.

Dlaczego? Objawy ze strony układu oddechowego z towarzyszącą gorączką mogą mieć wiele przyczyn np.wirusową (wirusy grypy, adenowirusy, rynowirusy, koronawirusy, wirusy paragrypy) czy bakteryjną (pałeczkaHaemophilus infl uenzaea, pałeczka krztuśca, chlamydia, mykoplazama).

Jeśli masz łagodne objawy ze strony układu oddechowego i nie podróżowałeś do Chin pamiętaj o stosowaniu podstawowych zasad ochrony podczas kaszlu, kichania oraz higieny rąk. Jeśli to możliwe pozostań w domu do czasu powrotu do zdrowia.

Zalecenia

• Nie zaleca się używania masek na twarz przez zdrowych ludzi.
• Światowa Organizacja Zdrowia doradza racjonalne stosowanie maseczek.
• Używaj maseczek tylko wtedy, gdy masz objawy ze strony układu oddechowego (kaszel lub kichanie), podejrzewasz u siebie infekcję SARS-Cov-2 przebiegającą z łagodnymi objawami lub opiekujesz się osobą z podejrzeniem infekcji SARS-Cov-2.

Noszenie maseczki zasłaniającej usta i nos może pomóc ograniczyć rozprzestrzenianie się niektórych chorób układu oddechowego. Jednak stosowanie samej maseczki nie gwarantuje powstrzymania infekcji i powinno być połączone ze stosowaniem innych środków zapobiegawczych, w tym higieną rąk i zasadami ochrony podczas kaszlu czy kichania oraz unikaniem bliskiego kontaktu z innymi ludźmi (co najmniej 1 metr odległości).

Stosuj odpowiednie zasady ochrony podczas kaszlu i kichania

Podczas kaszlu i kichania zakryj usta i nos zgiętym łokciem lub chusteczką. Natychmiast wyrzuć chusteczkę do zamkniętego kosza i umyj ręce.

Dlaczego? Zakrycie ust i nosa podczas kaszlu i kichania zapobiega rozprzestrzenianiu się zarazków i wirusów. Jeśli kichasz lub kaszlesz w dłonie, możesz zanieczyścić przedmioty lub dotykane osoby.

Masz 4 możliwości zapisu na szczepienie (Rejestracja na szczepienie przeciw Covid-19 dla wszystkich chętnych, którzy ukończyli 12 rok życia – bez skierowania)

1. Zadzwoń na całodobową i bezpłatną infolinię – 989

2. Zarejestruj się elektronicznie poprzez e-Rejestrację dostępną na pacjent.gov.pl

3. Skontaktuj się z wybranym punktem szczepień

4. Wyślij SMS na numer 664 908 556 lub 880 333 333 o treści: SzczepimySie.

Więcej na:

https://www.gov.pl/web/szczepimysie/rejestracja